Voor haar 7e verjaardag kreeg ze een wereldbol en daarmee was een wereldreizigster geboren. Freke Bakkers was 26 jaar toen ze samen met haar vriend 14 maanden lang de wereld rondzwierf. Ze maakte de mooiste dingen mee in landen als Nieuw-Zeeland, Myanmar en Paaseiland, maar leerde ook de keerzijde van het reizen kennen door verschillende infecties en ziekten als Dengue.

WAS HET MAKEN VAN EEN WERELDREIS ALTIJD AL EEN DROOM VAN JE? 

Al van kleins af aan wist ik één ding zeker: ik zou ooit een wereldreis gaan maken. Niet voor niets vroeg ik voor mijn 7e verjaardag een wereldbol waar ik vervolgens uren naar kon staren. Voor topografie haalde ik altijd een tien dus de keus om na de middelbare school toerisme te studeren leek mij een logische volgende stap. Toen ik mijn vriend ontmoette en ook hij wilde reizen was het al gauw duidelijk: we zouden samen een grote reis gaan maken. Een goed moment hiervoor komt er nooit, er is altijd wel iets of iemand om voor thuis te blijven. Daarom hebben we op een gegeven moment een datum geprikt en tegen elkaar gezegd: ‘Wat er ook gebeurt, dan gaan we reizen’. Uiteindelijk vertrokken we op 18 mei 2013 op ons grote avontuur.

WELKE ROUTE HEB JE AFGELEGD?

We hebben van te voren maar twee dingen gepland: een ticket voor de Trans Mongolië Express en de eerste overnachting na aankomst in Beijing. Daarna was alles blanco. We gingen de zon achterna in de richting die de wind waaide en dat heeft ons uiteindelijk in de volgende 16 landen gebracht: Rusland – Mongolië – China – Laos – Thailand – Cambodja – Maleisië (incl. Borneo) – Brunei – Filipijnen – Myanmar – Indonesië – Australië – Nieuw Zeeland – Chili (met een bezoek aan Paaseiland) – Bolivia – Peru.

Wanneer we in het ene land waren wisten we nooit wat het volgende land zou worden. We wilden graag zoveel mogelijk over land reizen en daarom probeerden we landen te kiezen waar we met de bus of boot heen konden. Ook gingen we soms af op verhalen van andere reizigers, of was het nieuwsgierigheid of gewoon een goede verbinding waardoor we besloten ergens heen te gaan. Zo zijn we bijvoorbeeld wel drie keer in Thailand geweest omdat je vanwege de centrale ligging en de goede verbindingen overal heen kunt.

“We gingen de zon achterna in de richting die de wind waaide.”

IN 14 MAANDEN DE WERELD OVER, DAT VERGT VAST EEN HOOP VOORBEREIDING? 

De reisroute was dus op de Trans Mongolië Express na volledig blanco. We zouden zo lang reizen als we zin hadden en pas naar huis gaan wanneer of het geld op was of zich thuis een situatie aandiende waarvoor we echt terug wilden komen. Omdat we niet wisten waar we heen zouden gaan hebben we zoveel mogelijk vaccinaties gehaald. We hebben nieuwe paspoorten geregeld, reisverzekeringen afgesloten en onze ‘backpack uitzet’ bij elkaar gesprokkeld. Ondertussen werkten we hard en spaarden we zoveel mogelijk geld. Een maand of drie voor de reis hebben we een ticket voor de Trans Mongolië Express bemachtigd en ook beiden onze baan opgezegd. Meer voorbereidingen hebben we eigenlijk niet getroffen.

EN DAN LEEF JE DUS RUIM EEN JAAR UIT EEN BACKPACK… WAT HAD JE ALLEMAAL BIJ JE?

Onze backpacks wogen ongeveer 15 en 18 kilo. Dit was zwaarder dan we hadden gehoopt maar uiteindelijk hadden we niets mee wat we niet hebben gebruikt. De kleding die we bij ons hadden was minimaal. Als iets onderweg echt kapot ging kochten we ergens op een markt wel weer wat nieuws. De bagage zat hem vooral in praktische en noodzakelijke spullen zoals een slaapzak, lakenzak, klamboe, EHBO kit, zakmes, waterfilter en bidon, een stuk touw om een waslijn van te maken en een dagboek. Daarnaast had ik een jack met binnenvest bij me, 3 paar schoenen (slippers, sandalen en wandelschoenen) en toiletspullen.

WAT WAREN VOOR JOU DE MOOISTE MOMENTEN VAN DE REIS? 

Cliché maar waar: iedere dag was bijzonder. Zelfs dagen waarop we weinig ondernamen was het prachtig om ergens te gaan zitten en het dagelijks leven langs je voorbij te zien gaan. Een echt hoogtepunt was het rondrijden in een camper door Nieuw Zeeland, waar we echte vrijheid hebben ervaren. Een ander hoogtepunt was het bezoek aan Paaseiland. De meest geïsoleerde plek op aarde waar ik ooit ben geweest en waarschijnlijk zal ik ook nooit meer zo ver van de bewoonde wereld komen. En tijdens het duiken in Maleisië zwom er een walvishaai voorbij, daar word je ook wel even stil van. Ik kan uren doorgaan met het opnoemen van mooie momenten!

“Waarschijnlijk zal ik nooit meer zo ver van de bewoonde wereld komen.”

EN TOEN WERDEN JULLIE ZIEK…

Dat werden we zeker, en allebei ook meerdere malen. We hebben de nodige voedselvergiftigingen gehad en ik ben een keer gestoken door een insect waar ik een allergische reactie van kreeg. Daarom kon ik mijn hand een paar dagen niet gebruiken. Het vervelendste was dat ik een keer een bacteriële infectie (Myanmar) en een virus infectie (Bolivia) heb opgelopen. Daar ben ik wel langere tijd ziek van geweest, zeker omdat het in Myanmar bijna onmogelijk was een Engelssprekende dokter te vinden. Ik was erg verzwakt en dacht zelf aan weer een voedselvergiftiging maar ging op een gegeven moment twijfelen over malaria. Ik had hoge koorts die dan ook ineens weer verdween, had erg last van diarree en kon niets binnen houden.

Toch zijn we verder gereisd en ben ik bij aankomst in Indonesië naar het ziekenhuis gegaan. Na een antibioticakuur ging het gelukkig snel beter. In de Filipijnen heeft mijn vriend Dengue opgelopen. Hij heeft toen 9 dagen in het ziekenhuis gelegen en was ook in de weken daarna erg verzwakt. Op die momenten gaven we ons over aan de situatie en deden we het erg rustig aan. Gelukkig konden we daarna altijd weer verder reizen.

WAS HET VOORAL PECH, OF HAD JE JE ACHTERAF GEZIEN BETER KUNNEN VOORBEREIDEN?

Als ik terugdenk aan onze reis hebben we van te voren de juiste maatregelen genomen wat betreft gezondheid. We hadden ons breed laten vaccineren en hadden malariatabletten bij voor het geval dat. We hadden zowel een één- als- twee persoons klamboe bij ons en deze hebben we ook regelmatig opgehangen, met name in Zuidoost-Azië. Onze EHBO kit bestond verder uit ORS, deet, paracetamol, calendulan zalf, pleisters, jodium, gaasjes en steriele injectienaalden. Deze laatste om eventueel aan te bieden in een ziekenhuis mochten we daar terecht komen en twijfelen of er wel steriele naalden worden gebruikt. Het meest gebruikte item uit onze EHBO kit was de ORS, we hebben meerdere keren een voedselvergiftiging opgelopen en dan is ORS ideaal.

Als ik mijn backpack opnieuw zou inpakken zou ik wel iets minder meenemen. Pleisters en gaasjes zijn echt overal te koop. Daarentegen zou ik wel meer deet meenemen. We vertrokken met slechts één flesje omdat je dit ook overal bij kunt kopen. Het enige verschil is dat de Nederlandse deet erg sterk is (soms wel 50%). In andere landen is dat vaak niet sterker dan 15% en dat terwijl juist daar gevaarlijke muggen aanwezig zijn!

“Een extra flesje sterke deet had ons misschien wel Dengue bespaard.”

SMAAKT HET NAAR MEER?

Absoluut. Het reisvirus raak je niet zomaar kwijt. Ik ben nog iedere dag blij dat we deze reis hebben gemaakt. Onze leefsituatie is nu zodanig veranderd dat een lange reis als deze even niet meer past, maar zeg nooit nooit! Korte reizen blijven gelukkig altijd mogelijk en die maken we dan ook nog steeds.

NOG TIPS VOOR WERELDREIZIGERS IN SPE?

Ga met niet te veel verwachtingen op reis; naar mijn idee kan het dan alleen maar tegenvallen. Juist het niet vooruit plannen en je laten meevoeren door het moment maakt dat alles onvergetelijk is. Neem verder echt zo min mogelijk mee. Bijna alles is overal te koop, maar een extra flesje sterke deet had ons misschien wel Dengue bespaard.